Top najpopularniejszych, najsłynniejszych i najdziwniejszych fontów

Czcionkami czy, mówiąc bardziej fachowo, fontami zajmuje się gałąź wiedzy nazywana typografią. Dobór właściwej czcionki jest ważnym elementem pracy grafika, front-end developera, ale też każdego, kto tworzy, wydaje i publikuje content. Co warto wiedzieć o fontach?

Dlaczego czcionka ma znaczenie?

Kiedy piszesz coś ważnego, zależy Ci, aby przekaz okazał się skuteczny i dotarł do adresata. Analizujesz więc znaczenie słów, dopasowujesz treść do odbiorcy, dbasz o każdy detal. Czy wiesz jednak, że spory wpływ na to, czy i jak zostaniesz zrozumiany, zależy także od wizualnej strony tekstu, w tym od rodzaju użytej czcionki?

Typografia ma wielką moc. Może wzmacniać lub osłabiać przekaz – wyobraź sobie znaki ostrzegawcze pisane wesołą „komiksową” czcionką albo komunikaty policji z ozdobnym fontem rodem z osiemnastowiecznych tomików poezji. Czcionka zachęca do lektury lub wręcz przeciwnie. Poprawia lub zmniejsza czytelność tekstu. Sprawia, że traktujemy komunikat (i jego autora) poważnie lub nieco mniej.

Czcionka, font, a może krój? Na początek co nieco o nazewnictwie

Drukarze nazywali (i nazywają nadal) czcionkami metalowe kostki z wypukłymi literami, z których układało się kiedyś strony z tekstami do druku. Natomiast font to efekt pracy każdego, kto cokolwiek pisze czy publikuje, czyli po prostu rodzaj pisma stosowany w komputerze lub w druku. Można więc powiedzieć, że to zestaw czcionek w postaci elektronicznej.

Potocznie używa się tych dwóch określeń zamiennie (tak też występują w naszym artykule), choć profesjonalny w świecie edytorskim jest font i warto o tym pamiętać, jeśli planujesz zlecać coś grafikowi (niektórzy przywiązują do takich detali językowych sporą wagę).

Z kolei krój pisma to nazwa rodziny znaków, czyli komplet pojedynczych znaków pisma w jednolitym stylu graficznym. Krój pisma ma ten sam rytm, proporcje, układ czy kształt szeryfów (czyli tych poprzecznych lub ukośnych linii na „końcach” każdej literki).

Jak dobrać czcionkę? Najważniejsze zasady typografii

• Każda czcionka ma swój własny charakter i zastosowanie. Inne stosuje się do poważnej, biznesowej korespondencji, inne do zabawnego ogłoszenia. 
• Są kroje pisma bazowe, powszechnie znane, takie jak Arial czy Times New Roman, są nowoczesne, jak np. Open Sans, są ozdobne, komiksowe, przypominające pismo ręczne itp.
• Nie powinno się mieszać ze sobą dwóch różnych rodzajów czcionki, zwłaszcza jeśli są dosyć podobne do siebie. Tekst będzie wyglądał chaotycznie i niechlujnie. Najlepiej w ogóle stosować w jednym tekście jak najmniej czcionek.
• Czcionki (kroje pisma) dzielą się na szeryfowe i bezszeryfowe. Szeryfowe mają „ogonki”, czyli dodatkowe elementy przy znakach. Bezszeryfowe są pozbawione ozdobników. Szeryfowe to np. Times New Roman czy Garamond. Do bezszeryfowych można zaliczyć np. Arial, Verdana, Helvetica.
• Fonty szeryfowe lepiej się czyta w druku, tekst jest przejrzysty, co sprawdza się zwłaszcza w książkach. Fonty szeryfowe pasują do świata mody, kultury, nauki, prawa. 
• Krój bezszeryfowy z kolei łatwiej się czyta na ekranie, używa się go też do nagłówków, tytułów, chwytliwych haseł. Lubią go korporacje i biznes, zwłaszcza technologiczny.

Najsłynniejsze, najdziwniejsze, najpopularniejsze – te fonty musisz znać!

Typografia to fascynująca dziedzina sztuki graficznej. Które kroje pisma zrobiły największą karierę w historii? Które są najbardziej lubiane, a które wręcz znienawidzone? Oto krótkie zestawienie!

Times New Roman – czcionka londyńskich gazet

Times New Roman to chyba najpowszechniej do tej pory używany krój pisma szeryfowego na świecie. Jego historia sięga 1931 roku, kiedy dla londyńskiego magazynu The Times zaprojektował go Stanley Morrison. Od tamtej pory przeszedł sporo modyfikacji, ale jeśli pracujesz w Wordzie, z dużą dozą prawdopodobieństwa czcionka, której używasz, to właśnie Times New Roman, prawda?

Arial – Bill Gates lubi to!

Czym Times New Roman dla czcionek szeryfowych, tym Arial dla bezszeryfowych. To absolutny hit, zwłaszcza od kiedy dostarczany jest do systemów operacyjnych Microsoft Windows, pakietu Microsoft Office i Acrobat Reader. Stanowi odpowiednik kroju pisma zwanego Helvetica, a opracowanego pierwotnie jako czcionka drukarska w 1957 roku.

Comic Sans, czyli piekło grafików

Font Comic Sans także ma sporo wspólnego z Billem Gatesem. Powstał w 1995 roku przy pracach nad jedną z nakładek na Windows 95 Plus Pack. Pierwotnie „mówił” tym fontem systemowy animowany piesek Rover. Inspirację autor tego kroju pisma, Vincent Connare, czerpał z komiksów, a przede wszystkim z Batmana.

Jako w założeniu zabawny, nieformalny i młodzieżowy, font Comic Sans trafił wkrótce masowo na szyldy restauracji, billboardy, ogłoszenia, zaproszenia, a z czasem zaczęto go używać nawet na karetkach czy w komunikatach policyjnych. Równie szybko stał się serdecznie znienawidzony przez grafików i edytorów. Powstało nawet powiedzenie, że kiedy używasz Comic Sans, ktoś na świecie zabija małego kotka.

Dziś Comic Sans jest synonimem czcionki infantylnej i „obciachowej”. Nie da się jednak ukryć, że font zrobił ogromną karierę. Doczekał się nawet własnej piosenki i teledysku na Youtube, a szwajcarski CERN wykorzystał go, by pochwalić się odkryciem bozona Higgsa. 

Sans Forgetica – font, który pomaga… pamiętać

Ten cudacznie wyglądający krój pisma powstał dzięki pracy zespołu projektantów i psychologów z RMIT University w Melbourne i z wykorzystaniem zasad psychologii poznawczej. Bezszeryfowy font został pozbawiony niektórych fragmentów liter. Wygląda trochę jak dziwne puzzle, które nasz mózg próbuje ułożyć.

I właśnie o to w tym wszystkim chodzi. Sans Forgetica ma za zadanie sprawić, by nasz umysł jak najlepiej przyswoił sobie czytany tekst. Jak się okazuje – metoda działa pierwszorzędnie, co badacze potwierdzili, przeprowadzając eksperyment z udziałem studentów. Chcesz sprawdzić to na sobie? Czcionkę Sans Forgetica można pobrać za darmo ze strony projektu!

Jeśli wiesz już, jak pisać, dowiedz się, na czym drukować. Masz ochotę przeczytać nasz kolejny artykuł? Rodzaje papieru do drukowania – jak wybrać odpowiedni?